Otto Wiese-Moe (1922-2004) var fødd og oppvaksen  i Kopervik. Etter krigen budde han ei kort periode i Oslo, før han flytta til Høvik i Bærum (1950), der han budde resten av livet. Han utdanna seg som reklameteiknar ved Det Tekniske Selskabs Skole i København (1946),deretter videreutdanning ved Reklameskolen på Oslo Børs (1946).

  Den første teikninga han fekk publisert var på barnesida i A-Magasinet (ukjent tidspunkt).

Eit illustrert hefte med skråblikk på opplevingane under felttoget Finnmark (Wiese-Moe 1946), der han deltok i dei norske Politistyrkane (tildelt Deltagermedaljen i 1988), må reknast som starten på hans lange karriere som profesjonell teiknar.

Signaturen Wimo begynte han å bruke rundt 1950.

            I dei første åra etter krigen var han innom reklamebransjen som freelance, med illustrerte kampanjer for bl.a. Radionette (Kurer reiseradio), Küenholdt forlag, der han teikna både brevsett og ei rekke postkort, og ukepressen, med bl.a. illustrerte forsider til Hjemmet og Norsk Ukeblad.

  På slutten av 1940-tallet vart han fast freelance i Bladkompaniet, der han illustrerte forlagets magasiner (dvs. brorparten av forsidene, så vel som mindre vignetter og illustrasjoner) som bl.a. Tyrihans, Haukepatruljen (forsider til Revyene 1957-1961), Ukemagasinet, Western, Romantikk, Detektivmagasinet, Nissens Jul, og ikkje minst, fleire hundre forsider av pocketbøkene, til byrjinga av 1990-tallet. I si bok til Bladkompaniets 75-årsjubileum i 1990, sier Arnesen (1990) at Otto Wiese Moe med rette må seiast å være ein av forlagets to store teiknarar (ved siden av Jan Lunde) i Bladkompaniets 75-årige historie. (Sjølvportrettet vart teikna spesielt for denne jubileumsboka.)

Parallelt teikna  han også ei lang rekke jule- og påskekort, også for svenske forlag, og illustrerte fleire lærebøker for Fabritius, Norli og Gyldendal, mm.

Kulturhistorikar, journalist og forfattar Willy B. (1994), betegner Otto Wiese-Moe som ein av dei fire store norske pocketbok-illustratørar (saman med Sten Nilsen, John I. Stensrud og Harald Damslett) på 1950- og 1960-talet (mens Svein Solheim dominerte på 1980- og 90-tallet). Dette synet stør Økland (1995), som i sin gjennomgang og vurdering av norske bokomslag 1880-1980, trekkjer fram Otto Wiese-Moe som ein nyskapende og markant pocketbok-illustratør i denne perioden (1940-60).

            Utover 1990-tallet trakk han seg gradvis tilbake for å nyte ein pensjonisttilværelse utan tidsfrista. Forsidene til Willy b. (1994) og Nissens jul (1995) var blant hans siste teikneoppdrag.

Kjelde: Kjell A. Moe (son)

Håkon Aasnes vart fødd i 1943, og oppvaksen i Aurskog. Han gjekk på Westerdals reklameskole i 1972-73. Aasnes fekk publisert sin første serie Seidel og Tobram i norske aviser i 1972. I 1981 tok han over Smørbukk etter Solveig Muren Sanden, og det første julehefte i hans strek kom i 1982. Etter det har Aasnes illustrert serien sidan, og frå 2000 var han ansvarleg både for tekst og bilder. I tillegg til Smørbukk har han også teikna Fantomet og Donald Duck. Tuss & Troll har han teikna sidan 1992, og her debuterte han som eventyrdiktar med Eit ynskje for mykje(Tuss og Troll 2003).
Håkon har teikna Gråtass Julehefte sidan 2002, og i 2005 overtok han også 91. Stomperud. Ingenting å seie på arbeidskapasiteten til denne teiknaren heller.
Du kan sjå forsider teikna av Håkon Aasnes i menyen til venstre.

Kjelder: "Ingen jul uten Juleheftene" og Håkon Aasnes sjølv.